آداب روز عاشورا، بخش دوم
4. پرهیز از انعقاد نطفه فرزند در شب و روز تاسوعا و عاشورا:
چنانچه شیخ مفید در مسار الشیعه، چنین میفرمایند:
فِی الیَومِ العاشِرِ مِنهُ [أی مِن شَهرِ المُحَرَّمِ] مَقتَلُ سَیِّدِنا أبی عَبدِ اللَّهِ الحُسَینِ علیه السلام مِن سَنَةِ إحدى وسِتّینَ مِنَ الهِجرَةِ، وهُوَ یَومٌ یَتَجَدَّدُ فیهِ أحزانُ آلِ مُحَمَّدٍ علیهم السلام وشیعَتِهِم. وجاءَتِ الرِّوایَةُ عَنِ الصّادِقینَ علیهم السلام بِاجتِنابِ المَلاذِّ، وإقامَةِ سُنَنِ المَصائِبِ، وَالإِمساکِ عَنِ الطَّعامِ وَالشَّرابِ إلى أن تَزولَ الشَّمسُ، وَالتَّغَذّی بَعدَ ذلِکَ بِما یَتَغَذّى بِهِ أصحابُ أهلِ المَصائِبِ، کَالأَلبانِ وما أشبَهَها دونَ المَلَذِّ مِنَ الطَّعامِ وَالشَّراب. (شیخ مفید، مسار الشیعه، ص 43)
امام حسین علیه السلام در روز دهم محرّم، به سال 61 هجرى، کشته شد و این روز، روزى است که اندوههاى خاندان محمّد صلى الله علیه و آله و پیروانشان، تجدید مىشود. از امامان علیهم السلام روایت شده که در عاشورا، باید از کامجویى (جماع و آمیزش جنسی) پرهیز شود و مراسم حزن و ماتم برگزار شود. نیز از خوردن غذا و آب، تا عصر خوددارى گردد و پس از آن، غذایى در حدّ #غذاى مصیبتدیده، خورده شود، مانند شیر و امثال آن، بى آن که از غذاها و نوشیدنىهاى لذیذ، استفاده شود.
5. چرا کسب درآمد مادی، در عاشورا نهی شده است؟
فقهای شیعه با الهام از روایات اهل بیت علیهم السّلام چون این روز را روز حزن و اندوه و اقامه عزا در مصیبت حضرت ابا عبد الله الحسین(ع) میدانند از هرگونه عملی که منافات با اقامه عزا و حزن واندوه، باشد را در این روز به شدت نهی کردند و مؤمنین را توصیه فرموده‌اند تا در این روز دست از کار‌های روزمرّه و دنیوی، کشیده و این روز را روز مصیبت و حزن و بکاء خود قرار دهند. از باب نمونه، امام رضا(ع) در روایتی میفرمایند:
مَن تَرَکَ السَّعیَ فی حَوائِجِهِ یَومَ عاشوراءَ قَضَى اللَّهُ لَهُ حَوائِجَ الدُّنیا وَالآخِرَةِ، ومَن کانَ یَومُ عاشوراءَ یَومَ مُصیبَتِهِ وحُزنِهِ وبُکائِهِ یَجعَلُ اللَّهُ عز و جل یَومَ القِیامَةِ یَومَ فَرَحِهِ وسُرورِهِ، وقَرَّت بِنا فِی الجِنانِ عَینُه. (شیخ صدوق، علل الشرائع، ج 1، ص 227)
هر کس در روز عاشورا، تلاش و کوشش براى بر آوردن نیازهای دنیوی و مادی را رها کند، خداوند، نیازهاى دنیایى و آخرتىِ او را بر مىآورد، و هر کس عاشورا، روز ماتم و اندوه و گریهاش باشد، خداوند عز و جل قیامت را روزِ شادى و خوشحالىاش قرار مىدهد و چشمش در بهشت، به ما روشن مىشود.
